Na podstawie art. 13 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE ( ogólne rozporządzenia o ochronie danych) publ. Dz. Urz. UE L Nr 119, s1 informujemy, że:
1. Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest Urząd Miasta i Gminy Szlichtyngowa (Rynek 1 67-407 Szlichtyngowa, telefon kontaktowy 65 549-23-27).
2. W sprawach z zakresu ochrony danych osobowych mogą Państwo kontaktować się z Inspektorem Ochrony Danych: e-mail iodo@szlichtyngowa.pl.
3. Dane osobowe będą przetwarzane w celu realizacji obowiązków prawnych ciążących na Administratorze.
4. Dane osobowe będą przetwarzane przez okres niezbędny do realizacji ww. celu z uwzględnieniem okresów przechowywania określonych w przepisach odrębnych, w tym przepisów archiwalnych.
5. Podstawą prawną przetwarzania danych jest art.6 ust. 1 lit. c ww. Rozporządzenia.
6. Odbiorcami Pani/Pana danych będą podmioty, które na podstawie zawartych umów przetwarzają dane osobowe w imieniu Administratora.
7. Osoba, której dane dotyczą ma prawo do:
- dostępu do treści swoich danych oraz możliwości ich poprawiania, sprostowania, ograniczenia przetwarzania, a także – w przypadkach przewidzianych prawem – prawo do usunięcia danych i prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania Państwa danych;
- wniesienia skargi do organu nadzorczego w przypadku, gdy przetwarzanie danych odbywa się z naruszeniem przepisów powyższego Rozporządzenia tj. Prezesa Ochrony Danych Osobowych, ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa.
Ponadto informujemy, że w związku z przetwarzaniem Pani/Pana danych osobowych nie podlega Pani/Pan decyzjom, które się opierają wyłącznie na zautomatyzowanym przetwarzaniu, w tym profilowaniu, o czym stanowi art. 22 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych.
Test Występ międzynarodowej orkiestry już za nami
- Szczegóły
W dniu 1 września 2016 r. w Świetlicy Miejskiej w Szlichtyngowej odbył się koncert orkiestry Grenzenlos (Bez granic), którą tworzą muzycy Orkiestry Dętej z Luckau oraz uczniowie i nauczyciele Państwowej Szkoły Muzycznej I st. we Wschowie. Gościnnie wystąpił także chór CantateDeo ze Sławy.
Artyści wykonali Symfonię Pokoju „Dona Nobis Pacem”. 31 sierpnia to Dzień Solidarności i Wolności - święto obchodzone w rocznicę porozumień sierpniowych ustanowione dla upamiętnienia zrywu Polaków do wolności i niepodległości
w 1980 r., który zapoczątkował upadek komunizmu. Dnia 1 września przypadła kolejna, 77 rocznica wybuchu II wojny światowej. Koncert upamiętnił te wydarzenia we wspólnym wykonaniu muzyków z Polski i Niemiec.
Projekt polegający na wspólnym przygotowaniu Symfonii przez muzyków różnych narodowości jest przykładem tego, że muzyka może być płaszczyzną pokojowego współistnienia. Symfonia wykonywana była już przez orkiestrę Grenzenlos po obu stronach granicy w Luckau, w Lűben, w Berlinie oraz we Wschowie.
Na zakończenie koncertu Burmistrz Miasta i Gminy Szlichtyngowa Elżbieta Rahnefeld podziękowała serdecznie wszystkim artystom oraz wyraziła nadzieję na ponowne spotkanie w przyszłym roku.
Statystyki
- Szczegóły
We wprowadzeniu, zwanym przez dziennikarzy lidem, umieszczamy zaciekawiającą internautę zapowiedź zawartości artykułu. Warto zadbać, aby wprowadzenia miały w przybliżeniu podobny rozmiar.
Dawne Nasze Miasto
- Szczegóły
Na żyznej nizinie na południowy zachód od Wschowy, leży miasto Szlichtyngowa. Zawdzięcza ono swoje powstanie Janowi Schlichtingowi, sędziemu ziemskiemu wschowskiemu. Jan Jerzy Szlichting już od roku 1634 skupował częściami od spadkobierców rodziny Kotwiczów Górczyńskich leżącą przy granicy śląskiej wieś Górczynę, na ziemi wschowskiej. Całość wykupił w 1643 r. i już w roku 1644, 20 lipca wyjednał od króla Władysława IV Wazy przywilej założenia na gruncie tej wsi miasteczka na prawie magdeburskim pod nazwą Szlichtyngowa.
Miasto założone na tzw. "surowym korzeniu", czyli od nowa, charakteryzuje się planową rozbudową. Fundator zaludnił miasto wygnanymi ze Śląska Niemcami, ewangelikami, prześladowanymi w czasie wojny trzydziestoletniej. Zagwarantował im w przywileju lokacyjnym z 11 lipca 1645 roku całkowitą wolność religijną, wolność od podatków na lat osiem i bezwzględnie zakazał osiedlania się Żydom. Określił też powinności mieszczan szlichtyngowskich wzorując się na przywilejach Leszna. Dbał o interesy założonego przez siebie miasteczka, nawet przebywając z dala od niego. Wyjednał u króla przywilej na prawo składu wszystkich towarów wiezionych przez Szlichtyngowę ze Śląska i na Śląsk, co miało być źródłem wzbogacenia się szlichtyngowskich mieszczan. Jednak fatalny stan dróg powodował, że kupcy jadący z Głogowa do Wschowy je omijali.
Na prośbę sędziego Szlichtinga król wydał surowy nakaz magistratowi wschowskiemu, by naprawili drogi. Tym zaś, którzy wybierać się będą inną drogą i omijać Szlichtyngową, sędzia miał prawo "zabierać takowe wozy i one do grodu oddawać". Dla zaspokojenia potrzeb religijnych wystawił sędzia Jan Szlichting własny kościół ewangelicki, którego budowę ukończono i poświęcono 22 października 1645 roku. Siedziba Szlichtingów w Górczynie urządzona była z wielką prostotą i skromnością.
W latach "potopu" ogarnięty pesymizmem sędzia Szlichting zwątpił w możliwość ocalenia kraju i związał się z obozem szwedzkim. Jednak kontakty ze Szwedami nie były ani bliskie, ani trwałe. W tym samym czasie pan na Górczynie oddawał usługi Austrii - ówczesnej sojuszniczce Jana Kazimierza. W ponurych latach rozprzężenia i anarchii Szlichting nie poszedł śladem innych szwedzkich stronników i nie zabiegał o osobiste korzyści. Nie doczekawszy się całkowitego wyparcia Szwedów z Wielkopolski, zmarł końcu 1657 roku lub na początku 1658. Jako luteranin został pochowany w szlichtyngowskim zborze. Umarł nie pozostawiając potomstwa. Na głównego spadkobiercę obrał syna swego brata Maksymiliana - Samuela Szlichtinga. Dziedzictwo było obciążone zobowiązaniami, miasteczko zniszczone przez Szwedów i kwaterujące wojsko polskie. Jak świadczą dokumenty z 1672 roku, dwór Szlichtingów w Górczynie był na wskroś polski - stroje, obyczaje, język i tradycję zachowywano tu, mimo że mieszkańcy miasteczka mówili po niemiecku.
Po śmierci Samuela w dobrach górczyńskich gospodarowała synowa Anna Justyna - wdowa po Samuelu Szlichtingu młodszym. Zniszczenia spowodowane zarazą i parokrotnymi pożarami nie ominęły również dworu w Górczynie. Dzięki położeniu na szlaku handlowym miasteczko miało szansę rozwoju.
Od kwadratowego rynku prowadziły krótkie uliczki kończące się zagonami pól. W 1737 roku było tych ulic jedenaście. W mieście przeważali rzemieślnicy, było więc m.in.: 20 szewców, 19 młynarzy, 10 sukienników, 9 piekarzy, 8 krawców, 6 płócienników, po 5 kuśnierzy, rzeźników, kołodziejów, stolarzy i garncarzy. Szlichtyngowa nigdy nie rozwinęła się pod względem przemysłowym, dlatego przyrost ludności był niewielki. W roku 1793 było 748 mieszkańców, w 1861 - 1102. Po zakończeniu wojny francusko - pruskiej liczba mieszkańców spadła z 1023 w roku 1871 do 922 dwadzieścia lat później.
W 1791 roku kolejny dziedzic dóbr górczyńskich Andrzej Aleksander Szlichting, pułkownik wojsk koronnych awansował na generała - majora, odznaczony został przez króla Stanisława Augusta wstęgą orderu Św. Stanisława. Z miasta Szlichtyngowa i dóbr górczyńskich utworzył majorat. Zmarł w 1792 roku. Po II rozbiorze Polski w 1793 roku Szlichtyngowa znalazła się w granicach Prus. Rozpoczętej polityki germanizacyjnej zaborców nie zmienił Kongres Wiedeński. Od tej pory dzieje miasta to historia Prus, później Cesarstwa Niemieckiego i od roku 1871 - II Rzeszy.
Zmian nie przyniosła I wojna światowa, nie oswobodziło tych ziem powstanie Wielkopolskie. Szlichtyngowa pozostawała w granicach Niemiec, w proklamowanej 9 listopada 1918 roku Republice Weimarskiej, a po jej upadku w granicach III Rzeszy (1933 - 1945).
W lutym 1945 roku do miasta wkroczyły wojska gwardyjskie I Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej. Szlichtyngowa powróciła w granice Polski. Miasto i okoliczne wsie zasiedliła ludność polska - w pierwszym okresie najbliżej położonych powiatów: leszczyńskiego i rawickiego. Zamieszkali tu również powracający z przymusowych robót oraz pracujący w okolicy Polacy. Nieco później, szczególnie do okolicznych wsi, napłynęła ludność repatriowana z polskich kresów wschodnich. Ludności autochtonicznej nie było, zaś nielicznych pozostałych Niemców, zgodnie z uchwałami poczdamskimi, przesiedlono na teren Niemiec.
Przyrodnicze dziedzictwo
- Szczegóły
We wprowadzeniu, zwanym przez dziennikarzy lidem, umieszczamy zaciekawiającą internautę zapowiedź zawartości artykułu. Warto zadbać, aby wprowadzenia miały w przybliżeniu podobny rozmiar.
Fundacja CivilHub
- Szczegóły
We wprowadzeniu, zwanym przez dziennikarzy lidem, umieszczamy zaciekawiającą internautę zapowiedź zawartości artykułu. Warto zadbać, aby wprowadzenia miały w przybliżeniu podobny rozmiar.